Odważnie przyznaje sobie i innym prawo do pogubienia się w procesie tworzenia nowej formuły rzeczywistości. Do opisu tego procesu używa słów, które w danej chwili odczuwa jako najbardziej naturalne. Zmienia słowa i zwroty, ale nie własne zdanie: jest konsekwentny w eksperymentowaniu.

Nowe formy wyrazu artystycznego łączy z tradycyjnymi. Dąży do prostych i jednoznacznych obrazów w przestrzeni cyfrowej. Podkreśla przy tym współzależność obrazów i tekstów. Daje odbiorcom tyle samo swobody co sobie, bo czym byłby świat sztuki bez eksperymentowania? Z czasem staje się ono gruntem do burzenia przez zbuntowanych następców. Twórczość Arkadiusza Glegoły ukazuje, że burzenie zastanego porządku nie oznacza braku szacunku do pracy twórczej z przeszłości.