Od momentu ukończenia studiów w Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu w malarstwie Justyny Strąk dominuje motyw radykalnie uproszczonego krajobrazu, z formami i barwami zredukowanymi w sposób bliski neoplastycyzmowi. Podczas poprzedniej wystawy w Aptece Sztuki zatytułowanej „Żegnaj rzeko”, artystka zaprezentowała obrazy nawiązujące do bardzo dla niej ważnego motywu. Prace ukazywały wielowymiarowy, często symboliczny charakter płynącej wody. Przez ostatnie dwa lata Justyna pozostawała wierna ulubionemu tematowi, przenosząc ciężar uwagi na – nierozerwalnie związany z motywem rzeki – czas. Pokazywane na wystawie obrazy z lat 2022–2024 stanowią swoisty zapis upływającego czasu – bez początku i bez końca, zagubionego, meandrującego, którego przemijania często nie zauważamy. Autorka postrzega to zjawisko w sposób cykliczny i wrażeniowy, co z całą mocą oddają jej prace. Jej wizję czasu można porównać do mitologicznego Okeanosa – wielkiej wody opływającej wszechświat, strumienia symbolizującego ideę czasu. Justyna, czując się często poza nim, silniej niż mijających godzin czy dni doświadcza momentów przesileń, pór roku czy cykli księżyca. To podejście jeszcze bardziej zbliża ją do natury, którą w sposób syntetyczny i wyabstrahowany ukazuje w swoich pracach. Płynące obrazy niby podobne i powtarzalne, są za każdym razem inne. Jak kolejne cykle przyrody, które nigdy nie są identyczne, nieustająco zmieniający się krajobraz czy będące w ciągłym ruchu rzeki. Autorka z dużą wrażliwością zauważa te procesy przenosząc swoje obserwacje na płótna. W cyklu prac „Patrzę jak płynie czas” do odcieni niebieskiego kojarzonych z wiecznością i nieskończonością, wprowadza niepokojące i alarmujące pomarańcze. Poprzez tę kolorystyczną ingerencję w stonowany krajobraz stara się zwrócić uwagę na zakłócenia, które wywołują w przyrodzie zmiany klimatu.

Czas odgrywa również istotną rolę w procesie powstawania prac. Obrazy są często malowane synchronicznie, a autorka wraca do nich w zależności od nastroju, który zmienia się wraz z cyklami natury. W dążeniu do perfekcji niejednokrotnie zdarza jej się zupełnie przemalować gotową już pracę. W warstwie formalnej sedno prac stanowi kolor – jako malarka Justyna używa go świadomie wpływając na emocje odbiorcy. Malując stosuje czyste kolory. By uniknąć mieszania się barw zachowuje odstępy pomiędzy nakładaniem kolejnych warstw. Wpisuje to w prace element czasowy – skończone dzieła stanowią wynik czekania i obserwacji upływającego czasu.

Kuratorka wystawy: Dorota Stolarska-Kultys

—

Justyna Strąk – artystka wizualna urodzona w 1987 roku w Dąbrowie Górniczej. Absolwentka Wydziału Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu – dyplom w 2011 roku w Pracowni Malarstwa prof. Stanisława Kortyki oraz Pracowni Projektowania Malarstwa w Architekturze i Urbanistyce prof. Wojciecha Kaniowskiego, a także Wydziału Ubioru i Tkaniny Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi – dyplom w 2014 roku na kierunku Stylizacja, aranżacja i dekoracja wnętrz. Zajmuje się malarstwem, projektowaniem scenografii oraz aranżacją przestrzeni. Dominującym motywem jej prac malarskich jest woda, inspiruje się rzekami, jeziorami, morzami i oceanem. Jej twórczość jest refleksją nad czasem i przemijaniem. Celem artystki jest zwracanie uwagi na piękno przyrody i przynoszenie estetycznej przyjemności. Malarka mocno zanurzona w procesie twórczym oraz budowaniu narracji poprzez kolor. Uczestniczyła w wielu wystawach zbiorowych i plenerach malarskich. Mieszka i pracuje w Warszawie.

Kurator: Dorota Stolarska-Kultys
Koordynator: Magdalena Krowicka