Wystawa Kamili Sitak „Sztuka równowagi” przedstawia cykl obrazów malowanych z myślą o kobietach w procesie zmiany. Wybierając motyw tańca, który na płótnach przechodzi w niezliczone próby, kombinację kroków lub czasem wręcz w bezruch, artystka porusza nurtujące ją treści i przekazuje swój autorski komentarz.

Kamila Sitak często nawiązuje w malarstwie do baletu, ale to nie układy choreograficzne podkreśla na powstających obrazach, lecz energię wyzwalaną w tańcu. Swoje zamiłowanie do motywów lekkości i przeciwwagi w ruchu artystka zawdzięcza współpracy w przeszłości z Jerzym Kędziorą. Zaczerpnięty z rzeźb mistrza motyw przewodni balansowania przenosi w nurt malarstwa figuratywnego, które niejednokrotnie przechodzi w obszary abstrakcji.

W pracach Kamili Sitak otwiera się przestrzeń do wielowarstwowej interpretacji. Znaleźć w nich można opowieść o przeżyciach kochającej ruch kobiety, ekstatycznych i uwalniających, a także o trudnych doświadczeniach, kiedy trzeba stanąć wobec ograniczeń. Odnajdywanie własnej drogi do spełnienia w niesprzyjających sytuacjach jest zaledwie jednym z wyzwań dla współczesnej kobiety…

Widoczne w sylwetkach tancerek odniesienia do klasycznych w sztuce linii piękna i wdzięku, pozwalają spojrzeć na współczesność z dystansu. Artystka posługuje się nimi „z rozmachem”, żeby wyodrębnić z chaosu współczesności, którą w sztuce przenikają liczne nurty w malarstwie, obraz kobiety wytrwale poszukującej osobistej prawdy i równowagi.

W większości prac z cyklu „Sztuka równowagi” tło zdaje się być nasycone emocjami podobnie intensywnie, jak namalowane postacie i tym samym tworzy ważny kontekst. Czasem sylwetka tancerki wyłania się z mroku dynamicznie podążając do światła, innym razem ukrywa się odpoczywając w błękitach i granatach nocy. Artystka wprawnie balansuje pomiędzy figuracją a abstrakcją.

Balansowanie, także pomiędzy jednym a drugim krańcem spektrum, gdzie na całej rozciągłości przyjmować można i sprawdzać pozycje wobec siebie i świata, jest dla artystki niewyczerpanym tematem do zgłębiania w pracy twórczej. To balansowanie pomiędzy gorącym i emocjonalnym poznaniem a chłodnym umysłem, intymnym doświadczaniem a poziomem metaforycznym, egzystencją a iluzją, prawdą subiektywną a systemem… Wraz z poznawaniem sztuki balansowania odkrywają się nowe obszary do eksploracji. To wewnętrzne przestrzenie, ukryte do tej pory gdzieś poza przeszkodami nie do pokonania, na które nie ma się wpływu.

Aplomb, słowo opisujące ważną umiejętność utrzymywania równowagi i koordynację tańczących w balecie, w potocznym znaczeniu przełożyć można na pewność siebie lub… na arogancję. Pozostawanie w równowadze jest wytrenowaną zdolnością samokontroli, która przemienia tancerkę w „nieziemską istotę”, stwarza iluzję unoszenia się jej postaci wbrew grawitacji. Balansowanie zobrazowane poprzez pozy tancerek może być także interpretowane jako sposób radzenia sobie z rozpiętością zadań i wyzwań w życiu kobiety współczesnej, zmierza do opanowania sztuki równowagi, umocnienia poczucia pewności i wewnętrznego spokoju.

Z perspektywy szerokiego grona odbiorców, obrazy Kamili Sitak są przede wszystkim nasyconą barwami, wizualną formą wyrażania miłości artystki do tańca i poczucia wolności. Cieszą oczy i odzwierciedlają przekonanie malarki, że „ (…) nie ma nic piękniejszego, niż tańcząca i zamyślona w tańcu kobieta”.

Magdalena Krowicka