Wystawa „Kruchość czułego wszechświata” jest obrazem mikrokosmosu złożonym z piętnastu prac, w których artysta uformował wspomnienia, uczucia, emocje w charakterystycznym dla siebie stylu umownych nawiązań do pejzażu i nierozstrzygniętej gry pomiędzy zanikaniem, a ocaleniem relacji lub materii. Wiele obrazów odnosi się do sfery relacyjnej. Artysta przywołuje w nich doświadczenia z przeszłości, które aktualizują się i odżywają, a zarazem naznaczone są erozją i rozpadem. Obecne są więc ślady osamotnienia, ale też i szukania więzi, wysepek ciepła, przyczółków bezpieczeństwa, stałych punktów odniesienia i porozumienia. Niemal cała materia obrazów jest na swój sposób zagrożona zanikiem, rozłączeniem, zatarciem, a jednocześnie pulsuje w niej życiodajna troska o ocalenie tego, co być może jest najdelikatniejsze. Chociaż „Kruchość czułego wszechświata” jest głęboko osobistym światem przeżyć, zranień, zmagań i tęsknot autora – zamaskowanym pod subtelnymi barwami – to obrazy stanowią przestrzenie otwarte dla każdego odbiorcy, aby w zasygnalizowanych kształtach lub zaledwie w przenikaniu się barw, widz mógł rozpoznać albo odnaleźć skrawki własnego świata.