Jacek Gowik to artysta obdarzony niezwykłą intuicją malarską, ciągle poszukujący nowych form wyrazu. Wobec powszechnego dziś relatywizowania istotnych niegdyś w sztuce wartości tworzy
z żarliwością i determinacją. W jego malarstwie oszczędność środków wyrazu, format poszczególnych obrazów, ich kolorystyczna aura – są zespołem impulsów sprzyjających budowaniu i wyzwalaniu określonych stanów emocjonalnych. W abstrakcyjnych kompozycjach Jacka Gowika uwięziona jest cała skala dramatycznych napięć i trudnych artystycznych decyzji.

Świat kreowany w obrazach Jacka Gowika przekazuje pewien rodzaj tęsknoty za harmonią. Budzi zaciekawienie i wciąga w swoją przestrzeń kompozycji, zaskakującej prostotą form. Artysta prowadzi poszukiwania dotyczące samej materii malarskiej, zestawień powierzchni chropowatej i gładkiej, uzupełnionej wibracją ornamentalnych kształtów budowanych wyrazistym śladem rytmu narzędzia oraz delikatnie malowanych płaszczyzn obrazu. Obraz staje się dla niego miejscem poszukiwania tajemniczej atmosfery, skłaniającej do myślenia o otaczającym świecie poprzez zagadkowość obrazu. Również pewien rodzaj tęsknoty za wyciszeniem i refleksją jest stale obecny w jego twórczości.

Budując własną formę, stosując oryginalne środki wyrazu Jacek Gowik daje świadectwo trudnego poszukiwania prawdy pomiędzy istotą sztuki intelektualnej, a zmysłowej. Wymiar zmysłowy tej sztuki to próba przekazania widzowi uczuć i atmosfery towarzyszącej powstawaniu dzieła. Wymiar intelektualny odwołuje się od tradycji malarstwa abstrakcyjnego, jego funkcji estetycznych i dekoracyjnych. W obrazach artysty formy abstrakcyjne zbudowane są z wielką starannością i rozmysłem. Całość oparta jest na symbiozie formy organicznej z abstrakcją geometryczną. Tak, więc logika i zmysłowość, dwie przeciwstawne siły ścierają się w pracach artysty. Całość podporządkowana jest nadrzędnemu celowi, jakim jest dążenie do syntezy malarskiej formy. Pionowy format większości kompozycji porządkuje malarską przestrzeń podzieloną poziomymi pasami kontrastujących barw. Sugerują one podział na trzy elementarne żywioły wodę, ziemię i powietrze. Materia malarskiej faktury jest zróżnicowana od mięsistych impastów grubo kładzionej farby po delikatne stonowane barwy opisane subtelnym modelunkiem. Czasem kompozycje ograniczają się do jednej tonacji – błękitów, sepii, różu czasem operują silnym kontrastem barw. Porządek plastyczny obrazów Jacka Gowika wyznacza podstawowy trójgłos barwny rozłożony na powierzchni kompozycji. Wysublimowana gra kolorystyczna ma szczególne znaczenie. Ma walor stwarzania nowej formy malarskiej. Można powiedzieć, że są to tradycyjne znaki spontaniczności malarskiego gestu od ponad stu lat stosowane w sztuce. W obrazach Gowika z rozwiązaniami kolorystycznymi współdziałają układy linearne. W dynamicznych spiętrzeniach wibrujących linii i kresek wyczuwamy ruch nadany im przez artystę podczas pracy nad obrazem. Trudno nad tym ruchem zapanować, gdyż opalizujące barwy i złudne światłocienie efekt ten potęgują.

Sztuka Jacka Gowika jest bardzo osobista, a nawet intymna, lecz niestarająca się być hermetycznie zamknięta i niedostępna – wręcz przeciwnie artysta chce się dzielić z widzem zawartymi w niej intencjami. Dlatego jego malarstwo daje zadowolenie: przyjemność poznawania, odkrywania i odczuwania wartości artystycznego przekazu. Świat kreowany w obrazach Jacka Gowika wnosi nową wrażliwość i nowe spojrzenie na abstrakcyjne kształty, poparte dyscypliną artystycznego warsztatu. Każdy z widzów tworzy znowu obraz, który zostaje w nim poprzez skojarzenia, poprzez wyobraźnię, bo ta tworzy swój styl. Najcenniejsze w obrazach artysty jest to, że potrafi z jednego motywu stworzyć cały pejzaż uczuć i emocji, intensywnych a jednocześnie subtelnych. Jest w tym malarstwie miejsce na powroty do tradycji sztuki abstrakcyjnej, jest i miejsce na opisywanie świata według własnego odczucia i własnej wrażliwości. Głównym celem artysty jest stworzenie sugestywnego, inspirującego w odbiorze i atrakcyjnego wizualnie obrazu. Do tego potrzeba malarskiej intuicji, wizji i wyobraźni, by stworzyć dzieło niebanalne, odnaleźć mistyczny przekaz w samej strukturze koloru. Jacek Gowik daje nam, widzom możliwość obcowania ze sztuką wieloznaczną i inspirującą.

Zbigniew Pindor

Jacek Gowik dyplom z wyróżnieniem uzyskał w 1980 roku na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie, w pracowni prof. Jacka Sienickiego. Autor kilkunastu indywidualnych wystaw w Polsce i za granicą.