Artystka tworzy przestrzenne obiekty/instalacje z zadrukowanych eksperymentalnym sitodrukiem papierów. Jest to swojego rodzaju recycling. Wykorzystuje pełna gamę papierów celulozowych, chińskich i japońskich – ryżowych, ale też papier ze zużytych torebek herbaty czy odzyskane kawałki bibuły. Dodrukowywane, domalowywane kolejne warstwy tworzą nowe pokłady zapisu. Papiery łączone w większe kompozycje, opakowują grube, regularne płyty, tworząc skomplikowane przestrzenne obiekty. Mnogość warstw, rytmiczne drganie drobnych form malarskich, gąszcz zadrapań, migotów, czarnych smug farby na tle wyciszonych, wyblakłych plam koloru sprawia, że wyobraźnia widza nie szuka poza obrazem punktów odniesienia, przeciwnie – zagłębia się w obiekt, poddaje jego wymowie, widząc w nim dzieło autonomiczne. Przypadek zawsze ograniczony jest świadomą decyzją. Te prace to swoisty mikrokosmos, w którym autorka zestawia różne elementy wykreowanej rzeczywistości, budując i porównując alternatywne jej modele.