Tytuł wystawy nawiązuje do tej realizowanej przez Bognę Fogler i Annę Michniewicz, także w Aptece Sztuki w 2011 roku. Artystki genetycznie związane z medium – tkaniną artystyczną – konfrontują biegunowo różne projekty. Bogna Fogler eksperymentuje z plexi, papierem, tekturą, plastikową siatką na filcowym i jedwabnym podłożu. Jej prace mają charakter obiektów, wymykających się łatwej klasyfikacji. Istotą cyklu „Przeczytane” jest tekst i rodzaj dokonywanego na nim recyklingu. Bogna Fogler wykorzystuje klisze drukarskie, a także rękopisy przyjaciółki tłumaczki. Litery przenikają się, wchodzą ze sobą w zagadkowe relacje znaczeniowe. Artystkę fascynuje związek między zawartością merytoryczną tekstu, a jego typografią. Czasami wyrywkowo używa cytatów z tekstów o filozofii sztuki, choć tracą one czytelność, na pierwszy rzut oka sprawiając wrażenie przypadkowych zlepków liter. Wykorzystuje teksty trudne, zazwyczaj nieczytelne, intrygujące poprzez sam rytm i układ graficzny. Widz staje wobec tajemnicy, podobnej zaszyfrowanym treściom sztuki sakralnej. Ale jest tu coś więcej – rodzaj intymności i niepokoju, jaki towarzyszy naruszaniu granic sfery prywatnej. Powstaje rodzaj emocjonalnej otoczki wobec wartości formalnych. Rodzi się napięcie między rzeczywistym i nieuchwytnym, trwaniem i przemijaniem, egzystencją i nieobecnością. Anna Michniewicz jest autorką pracochłonnych patchworkowych kompozycji, dla których inspiracją stały się barokowe judaika – parochety, służące do wysłaniania szafy ołtarzowej, baldachimy ślubne oraz szaty liturgiczne – przodziki. Część tkanin zaprezentowana została w 2017 roku na wystawie „Życie jest spotkaniem” w Centrum „Synagoga” w Zamościu. Na grube atłasowe i żakardowe tła ponaszywane zostały koła, festony ornamenty fitomorficzne. Wzory urywają się zagadkowo, wzajemnie przenikają, to zyskując, to tracąc na czytelności. Dla widza nieoswojonego z tradycją sztuki żydowskiej wydają się jedynie elementami dekoracyjnymi, jednak wystarczy zupełnie pobieżna znajomość tematu by odczytać bogactwo cytatów. Bujność faktur skontrastowana została z oszczędnym, zdyscyplinowanym kolorem. Wąska walorowo gama prowadzi od bogactwa przełamanych szarości do nasyconych czerni, czasami zderzonych z niewielkim nasyconym chromatycznym elementem. Artystka wykorzystuje haft dla uzyskania subtelności walorowych. Tkaniny mienią się niczym spatynowana biżuteria. Kompozycje są regularne, symetryczne, pozostawiające wrażenie całkowitej dyscypliny. Jest w tych pracach coś niejasnego i niedopowiedzianego przekierowującego uwagę na inne płaszczyzny poznania.

Kurator – Katarzyna Haber