Kiedy patrzę na fotograficzne ,,Zasłony ” Grzegorza Rogali myślę o mieszkaniach i domach, które są sceną naszego życia, różnych jego wydarzeń zarówno wyjątkowych jak i tych zwykłych, codziennych. Słońce wstaje rano, oświetla zasłonę, na której pojawiają się cienie. Ale jaki jest to dzień,co się w nim zdarzyło? Czy przyniósł dobre czy złe chwile? Tego nie wiemy. Otoczenie, w którym rozgrywa się cały nasz dramat pozostaje emocjonalnie neutralne, tajemniczo milczy. Na zasłonach utrwalił się ten jeden, wyjątkowy i niepowtarzalny moment. Kruchy i przemijający. I nie jest ważne jakie my przypiszemy mu znaczenie – on jest istotny w ciągu zdarzeń naszego życia. Bez tego momentu nie było by ani ,,przed” ani ,,po”. Tak już jest z naszą pamięcią, że ulotne i niepozorne widoki czy drobne wrażenia zmysłowe potrafią wywołać całe fale wspomnień (sławetne ciastko Prousta) . Cienie znajomych kwiatów na firance, muzyka w tle, zapach powietrza, spokój, poczucie bezpieczeństwa. Wspomnienie prawdziwe albo nie, bardzo osobiste, na wyłączność .Nie ma już tego mieszkania, nie ma nawet tego domu. Być może nie ma również tego miasta…

Joanna Krzysztoń